Leontios Kalogirou

Ενώ, τα άτομα αυτά προσπάθησαν να με βοηθήσουν και εγώ κατέβαλλα κάθε προσπάθεια, δεν είχα αποτέλεσμα και το χειρότερο...μετά από κάθε αποτυχία έβαζα περισσότερο βάρος και πλέον μου είχε γίνει ψυχολογικό. Δεν ήθελα να πηγαίνω σχολείο και όταν πήγαινα, τα αλλά παιδιά με κορόιδευαν. Είχα ξεκινήσει μέσα στα χρόνια να γίνομαι πολύ απότομος και αντιδραστικός. Τίποτε δε με ευχαριστούσε.

Τα βράδια, ενώ ήμουν σε κάποιο πρόγραμμα και η μέρα μπορεί να κυλούσε καλά, σηκωνόμουν όταν όλοι κοιμούνταν και πήγαινα στην κουζίνα και έτρωγα τα πάντα. Με το πέρασμα των χρόνων, άρχισα να έχω πρόβλημα στον ύπνο μου και πολλές φορές κοιμόμουν στην καρέκλα για να μπορώ να αναπνέω καλά. Έχουμε δική μας επιχείρηση και όποτε έμπαιναν πελάτες στο κατάστημα άκουγα τα σχόλια, «Μα τι τον ταΐζετε και είναι έτσι;», «Γιατί δεν κάνετε κάτι για τον Λεόντιο;». Αυτά τα λόγια με πλήγωναν ακόμη περισσότερο. Είχα φτάσει πλέον τα 155kg. Σήμερα ζω μια εντελώς διαφορετική ζωή. Νιώθω ευτυχισμένος.

Μπορώ να αγοράσω και να φορέσω ότι θέλω, να κινηθώ και να κοιμηθώ όσο θέλω. Δεν είμαι πλέον σκλάβος του φαγητού και έχουν πια γίνει προτεραιότητα στη ζωή μου άλλα πράγματα. Βλέπω τους γονείς μου ευτυχισμένους, λες και έφυγε μαζί με τα κιλά μου και η δυστυχία μέσα από το σπίτι.